Beste thuisblijvers,

Het is nu alweer een week geleden sinds ik ben vertrokken dus tijd om weer eens wat te bloggen. Foto's uploaden is voor mij nog steeds onmogelijk, omdat de computers hier nog geen usb uigangen hebben.

Nadat ik mijn laatste verhaal had geschreven ging ik wat eten bij een restaurantje langs de weg (maaltijden 1 euro). Later op de avond zat ik op het terras van mijn hotel waar ik een tijdje heb gesproken met drie Britse meiden die al 10 weken aan het backpacken waren en nog wel enkele weken doorgingen. Hier kwam ook een Engelsman bij zitten. Howard woonde nu al 15 jaar in Indonesie en had ook een vrouw hier. Howard had Wiskunde gestudeerd aan Cambrigde, en verdiende ruim een half miljoen pond met lezingen maar vond dat leven en de 9 tot 5 mentaliteit maar niets. Vandaar dat hij naar Indonesie is gegaan en nu boeken schrijft (oa Lonely Planet). Hij werkt hier nu een paar uurtjes per week en doet de rest van de tijd wat hij wil: uit eten, uitgaan, drinken, strand liggen, naar backpackerscafe's gaan enzovoort. Na een tijdje raakten wij aan de praat over de corruptie hier in Indonesie. Hij vertelde mij dat de Politie haast nooit gebruikt wordt, bijna alles zwart gaat en omkopen/inhuren de normaalste zaak van de wereld is. Rijbewijsen worden gekocht, de politie huurt mannetjes in voor vuile klusjes, enzovoort. Hij heeft zelf ook een mannetje in Jakarta die hij kan bellen, dan 50.000rp (3 euro) geeft en die dan even iemand in mekaar mept. Daarop vroeg ik of het hotel hier niets tegen deed, en hij zei: 'zij gebruiken hetzelfde mannetje, ze zijn veels te bang voor hem'.

De volgende morgen stond ik rond 9 uur op, na het ontbijt heb ik eerst een uur rondgelopen in Jakarta, waarna ik richting het monument Monas (0.35 euro) ging om te genieten van het uitzicht vanuit deze toren. Hier werd ik meegenomen door enkele Sumatra-inwoners die hier op vakantie waren, en met mij op de foto wilden, ze hadden nog nooit iemand gezien die zo lang was (de gemiddelde persoon hier blijft ruim onder mijn schouders).

Na Monas stapte ik in een taxi die mij in een half uurtje (2 euro) naar de oude havens bracht. Hier sprak een gids mij aan die ik aannam. Hij bracht mij langs en op de boten in de haven en nam mij met een bootje naar het arme vissersdorp, waar we een tijd rondliepen richting de oude stad Batavia. Je zag echt duidelijk een verschil tussen rijk en arm. Ook goederen verschillen heel erg in prijs, zo zijn mobieltjes, biertjes, camera's en internet stukken duurder dan in Nederland, terwijl eten wel 10x zo goedkoop is.

Deze avond zou ook Peter aankomen, ik bleek geen verbinding te kunnen maken met mijn profider hier in Indonesie toen hij mij probeerde te bereiken. Peter had namelijk problemen met inchecken, hij moest een return ticket laten zien maar had alleen een enkeltje heen naar Jakarta en terug vanaf Bangkok. Uiteindelijk heeft hij de immigratiedienst omgekocht voor 20 dollar! Lees meer hierover in zijn blog, link in rechtermenu. De volgende dag gingen ik en Peter samen Jakarta verder verkennen.

Donderdag vertrokken we met de trein richting Bogor. Op het perron stonden zo'n 100 mannetjes met gele overhemden. Op een gegeven moment gingen ze allemaal naar het begin van het perron. Toen er een trein aankwam renden ze allemaal met de trein mee, en sprongen deze al rijdende trein binnen. Het was een erg grappig gezicht.
10 minuten later kwam onze trein, we trokken weer veel bekijks. Java is niet heel toeristisch, en op Chinesen na komen hier amper buitenlanders. Je hoort continue 'hello mister' om je heen. Met deze trein gingen we richting Bogor.
De volgende ochtend hebben we de exotische tuinen van Bogor, nog aangelegd door Nederlanders, bekeken. In de middag gingen we met een minibusje over de Pucnak pas (1500m) naar Cidoras (ongeveer 2 uurtjes voor 1 euro).
Daar werden we direct aangesproken door iemand die ons tweepersoons kamers aanbood voor 100.000rp (7 euro per nacht). Ik was wel geinteresseerd, Peter was al wat wantrouwiger en terecht bleek later. Toen we aankwamen bleek dat we de buskosten (3000rp) voor deze man, Abi, moesten betalen. De kamer van 100.000rp bleek vol te zitten (of dat zeiden ze in ieder geval), dus namen we een kamer van 125.000rp. Hierop kreeg Abi van het hotel 10.000rp. We wilden graag deze nacht om 2 uur 's nachts de berg Gunung Gede 2958 meter in het Nationaal park beklimmen zodat we als we doorliepen rond 9 uur 's ochtends op de top zouden komen voor het beste uitzicht voordat de wolken opkwamen. Zelf zaten we op 1250 meter hoogte en de tocht was zo'n 10km klimmen. Omdat buitenlanders een gids moesten hebben om het park in te mogen en Abi dit ons aanbood terwijl het kantoor al was gesloten gingen we met hem in zee voor 35 euro (inclusief entree 5 euro en lunch 1 euro).

Ik was redelijk verkouden en had wat hoofdpijn (wat nu gelukkig over is) en na 3 uur slaap voel je je niet heel erg vit, maar toch moesten wij beginnen met de klim. Dit park was ook alleen toegankelijk te voet, er lagen geen wegen en de paden door deze jungle lagen vol met afval. Na ongeveer 2 uur klimmen raakte onze gids al aan het hijgen, nog een uur later kwamen we aan bij de hotsprings. Hier stroomde water van zo'n 90 graden langs waar we zo'n 40 meter van steen tot steen moesten springen. Iets verderop was een iets koudere beek waar we hebben gezwommen en ook prachtig uitzicht hadden over deze jungle. Onze gids was hier zo dolblij dat hij hier ruim een half uur bleef liggen, hierna wilde hij de lunch opeten, en daarna liepen we verder. Dit ging nog ongeveer 3,5 uur klimmen goed, maar daarna stopte onze gids ongeveer elke 10 meter om even 1 minuutje uit te rusten. Hij begon ook steeds harder te hijgen, we vroegen ons af of hij ooit deze berg eerder had beklommen. Eenmaal bij de kruising tussen de twee hoogste bergen in het park, waar ook een kamp was en diverse backpackers overnachten wilde hij een dutje nemen. Wij wilden wel doorklimmen maar hebben uiteindelijk toch bijna een uur gerust. Het klimmen hierna verliep nog langzamer, en toen we zo'n 300 meter van de top waren waar we ook stukken 50% omhoog liepen, gebaarde hij 'ga maar' en zijn we naar de top gegaan. Achteraf bleek hij daar een uur geslapen te hebben. Vanaf de top kon je de vulkaankrater zien en had je een geweldig uitzicht als het niet bewolkt was. Het was namelijk al 11 uur 's ochtends.
Toen we terug wilden gaan begon het te regenen, onze gids wachtte daar op ons en we liepen naar de laatste checkpost: een ingestort huisje vol met hikers. Hier kreeg ik wat koffie aangeboden wat ik erg goed kon gebruiken want ik was doodop. Na een klein uur met regen, vond Peter het wel tijd om door te gaan, hij had nog meer energie terwijl ik omviel van de slaap. We vroegen onze gids die zij dat we het rustig aan gingen doen omdat het glad was, en we gingen. Onze gids had echter andere plannen. Hij rende als een gek weg van ons, terwijl wij zelf de weg terug maar moesten vinden. Ongeveer 3 uur verder wachtte hij ons op. We uitten onze onvreden, hij droeg onze permits, ensurance en dergelijke en wij hadden hem niet hiervoor betaald om zelf zijn eigen pauzes, slaap, tocht, route en snelheid te lopen. Hij zij dat hij honger had en dat Peter had gezegd dat dit goed was, maar dat was gelogen. Wij moesten zijn eten en drinken kopen en tillen, en omdat hij dacht dat we meer eten mee hadden had hij honger. Hij droeg dus ookal de hele tocht niets, had tussendoor ruim een uur geslapen en zat te klagen over ons tempo terwijl zelfs wij nog vele mensen inhaalden naar beneden en hij ons naar boven erg afremde. Tevens wist hij niets over de berg of het natuurpark te vertellen.
We hebben hem duidelijk gemaakt wat wij ervan vonden, maar van excuses aanbieden had hij nog nooit gehoord. Ondertussen had hij wel geld ontvangen waar wij hadden ontbeten, zaklamp gekocht en overnacht, naast het bedrag dat hij van ons kreeg. Later probeerde hij ons nog te vertellen dat er iets mis was gegaan met de permits en dat we helaas dus 20.000rp extra kwijt waren, dit hebben we natuurlijk niet betaald. Hierna wilde hij ook nog eens op onze kosten uit eten.
Terug lopend naar het 'hotel' (zonder douche, airco of warm water) klaagden we nog even na over de slechte 'gids' en mooie klim waarna we gingen slapen. Het was ondertussen 7 uur 's avonds. Zo'n 17 uur weggeweest dus, waarvan 12 uur lopen/klimmen.

De volgende ochtend sliepen we lekker uit en in begin van de middag pakten we een bus naar Bandung. Hier pakten we een hotel dicht bij het station, en gingen we op zoek naar een internetcafe. Na 10x vragen, twee uur lopen en doorverwijs vonden we een plek waar we in de rij stonden voor internet met 1mb/s wat hier supersnel was. Hier hadden we even gepraat met wat locals, volgens hun was het beste van Bandung de mooie meiden, ze schijnen hier het knapst van Java te zijn wat ook wel klopt. Ik voelde me heel slecht, had erge hoofdpijn, misschien te vaak mijn hoofd gestoten (veel laag hangende obstakels hier) en ging na mijn avondeten direct naar bed.

Vandaag stonden we rond negen uur op. Mijn hoofdpijn was gelukkig helemaal weg! We hadden in de Lonely planet wat gelezen over mooie theeplantages maar dat was veels te ver weg, dus vroegen we het hotelpersoneel of er dichterbij mooie landschappen waren. Zij verwees ons naar een dorpje (Lembang) vlakbij, met een minibusje kwamen we daar. Hier bleek niet heel veel te zien te zijn, dus pakten we een ander minibusje en noemden een plaatsnaam wat ons wel in de goede richting leek en hoopten daar meer te zien. Dit bleek een geweldige keus te zijn, we hadden geweldig uitzicht en er zijn veel foto's gemaakt. De chauffeur van het minibusje probeerde ons wel op te lichten voor 100.000rp terwijl de rit zo'n 5.000rp waard was. In dit dorpje waren gelukkig een stuk minder profiteurs, in Java staat elke 5 meter iemand naast je die een ritje achterop zijn scooter aanbied of je probeert op te lichten voor veel geld. In dit dorp hebben we eerst een stuk rondgelopen en daarna een huis van een local bezocht, waarna we terug gingen naar Bandung.

Wow, dat was een lang verhaal :D

Morgen gaan we waarschijnlijk even naar een badplaats aan de kust. Na Steden, Bergen en Landschappen is het nu tijd om wat te relaxen. Dan zijn we bijna in Midden Java, waar we doorgaan naar Yogyakarta, de oude hoofdstad van voordat de Nederlanders kwamen waar ook de grootste Tempels staan.

Cya