Hey iedereen,

Nou, na 2 weken Maleisie is het natuurlijk wel weer eens tijd voor een verhaal. Om eerlijk te zijn mis ik jullie helemaal niet. Mochten jullie je gekwetst voelen, het ligt inderdaad aan jullie want het is hier vet saai wat jullie vast al hadden gezien aan de foto's die ik online heb gezet. De enige reden dat ik hier blijf is omdat het in Nederland nog vervelender is

Toch hadden we naast al die saaie gebeurtennissen ook nog wel wat leuks meegemaakt. Omdat het over 2 weken gaat moeten jullie misschien wel wat tijd nemen om mijn hele blog door te lezen. Succes daarmee!

Voor de luie mensen is hier een samenvatting en met foto's kijken kom je heel ver dan:

Na mijn laatste blog in Mataram zijn we doorgereisd naar Sanur in Bali, van daar naar het vliegveld, gevlogen naar Kuala Lumpur, naar Malacca, naar Singapora, naar Cameron Highlands, naar Taman Negara, naar Kota Baruh, naar Perhentian Islands, naar Georgetown waar ik nu ben.

Nu de uitgebreide versie:
In Mataram hadden we weer scootertjes gehuurd, hier hebben we weer wat rondgecrossd, door allerlei binnenweggetjes, we wilden richting een mooie picknickplek gaan die in de LP stond en die vonden we na lang zoeken. Na veel mooie weggetjes tussen de rijstvelden door kwamen we daar aan, hier moesten we over een hobbelweggetje omhoog. We hebben daar wat gegeten en zijn bewonderd door wat gekke indonesiers die ons eten wilden en het vervolgens weggooiden in de rivier. We zijn hier maar snel weer doorgegaan. Door naar een dam in de rivier. Hier konden we wel rustig zitten en lunchen.

Toen we terugkwamen in het dorpje begon het met bakken uit de hemel te vallen. Onze regenponchos waren hier niet heel erg tegen bestand en dus gingen we maar schuilen. Na een half uur besloten we een toeristische route (dus offtrack) verder te reizen. Het regende nog steeds best aardig en we gingen met een weg omhoog. De weg werd hoe verder hoe slechter, steeds meer gaten in het asfalt en veelal meer gat dan asfalt wat resulteerde in bijna riviertjes die we omhoog reden. Zelfs Peter die zelf een motor heeft zei dat hij hier nog wat rijskills van opstak en we hadden beiden regelmatig onze voeten aan de grond. Na een uurtje rijden kwamen we bij wat beter wegdek en hier besloten we weer een zijweg in te gaan, we kwamen weer door enkele dorpjes waar de mensen volgens mij nooit westerlingen zagen en hierna kwamen we weer bij een grote weg en reden we door naar het strand. Het was hier een zwart zand strand, waar ik weer een paar mooie zonsondergangfoto's heb gemaakt. Zie foto's

Na Mataram gingen we door met een busje naar Sanur in Bali. Dit bleek echt een plek voor oude mensen te zijn. Ik hoorde van locals dat ze hier nog steeds lijden onder de bomaanslagen op Bali in 2006 en dat er wel veel hotels zijn bijgekomen maar het aantal toeristen is gedaalt en dat het vandaar zo goedkoop is. Voor iedereen die naar Bali gaat, volgens de hoteleigenaar zit het nooit in het hele jaar vol ook niet in het hoogseizoen. Bij Bali hebben we onze was gedaan. Hoewel het vet goedkoop, was het ook wel een goede prijs/kwaliteit verhouding, ze hadden het alleen natgemaakt en opgevouden en een geurtje gespoten, geeneen vlek was eruit gegaan.

De volgende morgen gingen we naar het vliegveld, we vlogen om 14.40 met Air Asia, erg goedkoop en heel veel vluchten, van Denpasar naar Kuala Lumpur. In Kuala Lumpur kwamen we aan in de LCCT terminal (Low Cost Carrier Terminal). De naam zegt het al, met een trap het vliegtuig verlaten, 15 minuten lopen totdat je ergens binnen bent en dan op zoek naar je bagage. Vanaf het vliegveld namen we de bus Kuala Lumpur in, hier liepen we een half uur rond in Chinatown en kozen uiteindelijk degoedkoopste optie. Na Indonesie hebben we veelal dorms genomenen anderskamers met shared bathrooms en hebben we heel goedkoop geleefd.

In Kuala Lumpur hebben we 2 dagen rondgelopen. Kuala Lumpur is echt heel rijk, vergeleken met Indonesie is het er supergoed geregeld. Zo ver ik te weten ben te komen heeft Singapore het het beste geregeld met prijzen die tot Europeze maatstaven komen, schone straten, geen corruptie, geen gesjoemel, groote wolkenkrabbers, geen bedelaars, grote bouwprojecten, een huge haven en dikke resorts. Hierna komt de westkust van Maleisie, waar ze ook grote tolwegen hebben, haast geencorruptie (je koopt geen politie om, en er zitten geen gaten in de wegen) en ook dikke wolkenkrabbers en geen sloppenwijken, verder is alles schoon en zijn er geen straatverkopers zonder vergunningen. Hoe verder naar het oosten van Maleisie hoe armer, hoewel geeneen maleisier hoeft om te komen van honger, er zijn minimumloon en minimumpensioenen vastgelegd. Thailand schijnt weer een stuk armer te zijn dan Maleisie.
De mensen in Maleisie en Singapore zijn ook heel relaxed en aardig en omdat ze ook rijker zijn hoefen ze echt geen geld van jouw, er worden je liften aangeboden, mensen brengen je naar goede richtingen en je kunt met bijna iedereen een gezellig gesprek maken.

We liepen van Chinatown naar het oude plein, waar een militaire oefening was. Daar stonden soldaten in volle wapenrusting midden op de dag met meer den 30 graden in de zon te bakken, sommigen stonden echt uren lang stil. Het was op 6 Juli (4 Juli waren we daar) namelijk Kings-day in Maleisie, en dan kwam de koning en allerlei generalen voor een ceremonie, die nu natuurlijk werd geoefend. Hier hebben we een tijdje naar gekeken. Het was wel grappig om te zien dat ze naast de mooie luxe witte legervoertuigen een klein zwart volkswagentje gebruikten waar de hoogwaardigheidspersoon (acteur in dit geval) uit kwam. Ik moet zeggen dat ze nog wel wat oefening konden gebruiken, de militairen liepen niet heel recht, en de muziek ging ook niet even gelijk op.
Hierna liepen we door naar het oude treinstation, waar ook de grootste moskee van zuid oost Azie staat, daarna liepen we naar een groot birdpark. Dit was het grootste openlucht vogelpark van de wereld stond er. Hier hebben we enkele mooie vogeltjes gezien. We wilden ook het mooie uitzicht over de stad bekijken en vandaar liepen we naar de TV-toren, deze is hoger dan de petronas-towers (452 meter, 4 na hoogste gebouw ter wereld, hoogste tot 2003) omdat hij op een heuvel staat, alleen omdat de entree echt vet hoog was hebben we dit niet gedaan. Hierna zijn we doorgelopen en hebben ergens wat gegeten, waarna we in de richting van de petronas towers liepen. Hier zijn we in het shoppingcenter ernaast naar de bios gegaan. Dit natuurlijk omdat het vet saai was in KL, hehe. We gingen naar Brothers Bloom, we waren naast 5 chinezen en nog 2 andere Nederlanders de enigen in de zaal. Schijnbaar niets voor locals, die gingen allemaal naar de bollywood films, of Terminatorof Fighter ofzo. Deze Nederlanders waren op huwelijksreis en naderhand zijn we nog een drankje gaan drinken met hun in een bar vlakbij. Ze vertelden dat ze in een resort zaten voor 750 RM, dat is 150 euro per nacht, voor Aziatische begrippen is dat bijna het Hilton en ze vonden het goedkoop, wij verbleven namelijk voor 28 RM. Na dit drankje en een lekker gesprek zijn we toch maar eens gaan slapen.
Helaas waren we de volgende ochtend zo bekaf dat we te laat waren om de Petronastowers in te gaan. Ze geven namelijk maar 500 kaartjes weg per dag en daarvoor moet je vroeg langskomen. We hadden geen zin om een hele dag langer daar te blijven voor alleen die torens en daarom reisden we verder naar Malacca.

In Malacca kwamen we vroeg in de middag aan. Dit was eerst een Portugees fort, daarna overgenomen door de Nederlanders die het ook ruim een eeuw hebben bewoond en uitgebreid, zo staat er nog een Stadthuys, een Kerk en een Klokkentoren uit de Nederlandse tijd, voor de zier hebben ze er nog een leuk windmolentje bijgezet en een klein VOC-scheepje gebouwt. Na de Nederlanders kwamen de Engelsen die al op Singapore en Penang een handelspost hadden. In Malacca hebben we natuurlijk al deze gebouwen bekeken en zijn we in een uitkijktoren geweest. Dieavond na het avondeten liepen we terug naar Chinatown, en kwamen we langs een show van Ho Eng Hui.Het bandje op de achtergrond ging ongeveer zo: : 'Martial Artist Ho Eng Hui, master and famous for his kung fu with his strong finger. He can pierce threw a cocosnut with just his finger! He is even named in the Malaysia Book of Records!! Ho Eng Hui will show you tonight.....' in gebroken engels. Hij kon echt met zijn wijsvinger op een kokosnoot inhakken en hij maakte er een gat in. Eigenlijk was het meer een verkopertje, hij had namelijk zalf die hij verkocht, er waren echt tientalle maleisiers die het kochten hoewel het later bleek dat hij er elke dag stond. Maar de show was nog niet het mooiste, het mooiste was dat Peter werd uitgenodigd om te helpen als hulpje. Ik probeer straks nog wat filmpjes up te loaden als dat lukt. Het was echt hilarisch. Hij zette Peter redelijk voor schut, het was een soort straatartiest. De filmpjes komen later, of op YouTube. Peter werd naderhand ook nog geinterviewd door de Japanse Channel 8, die alles ook opnam.Na dit hadden we nog even een drankje ergens gepakt, waar echt heel goede muziekanten optraden.

De volgende ochtend vonden we het eigenlijk wel weer mooi geweest en gingen we door naar Singapore. In de bus reisden we samen met een groep monikken uit Sri Lanka die ook op vakantie waren hier.

Tijd voor een bakje koffie denk ik, ben nog geeneens halverwege...

In Singaporemoesten we natuurlijk een grensovergang over en dus alle spullen uit de bus, door een band en dan weer terug de bus in. Eenmaal uit de bus bleek direct al dat Singapore heel duur was in vergelijking tot de rest van Azie. Die avond hebben we heel lekker gegeten in een restaurant in Little India in Singapore. Deze buurt is echt een klein India, vol met inwoners van India, allerlei sieraden winkels, alle vrouwen versierd. De volgende ochtend gingen we een mooie wandeling maken. We liepen van onze overnachting naar Little India, waar we enkele mooie tempeltjes zagen, vandaar liepen we door het noordelijke deel van de colonial city door naar Chinatown. Hier dachten we wel even naar de kust te kunnen lopen. Stonden we direct voor een huge olietanker, waar toen we het terein op wilden lopen direct werden teruggeroepen en dus dachten we er wel even omheen te kunnen lopen. Er waren echter continue bouwprojecten en/of havens. Van een economische crisis is hier volgens mij geen sprake. Na een uur lopen (we hadden er ook al enkele opzitten), kwamen we aan bij Marina Heritage, een uitzichtpunt over de stad Singapore en de kust en de havens. Hier zat het vol met bezoekers, hoewel we de enige wandelaars waren. Hierna zijn we weer helemaal teruggelopen en namen daarna een andere route richting de colonial city, waar we nog enkele mooie gebouwen zagen, wat aten nog even op internet gingen en daarna naar bed. We hadden onze voeten wel gevoeld. Singapore was echt het bezichtigen waard vond ik.

De volgende ochtend (maandag 8 Juni) namen we de bus terug naar Kuala Lumpur om over te stappen op een andere bus naar de Cameron Highlands. Dit is een soort relax gebied voor alle toeristen, vanwege onze goede timing zaten we natuurlijk tijdens de Australische vakantie op Bali en tijdens de vakantie in Maleisie hier... gelukkig viel het met de drukte best wel mee. Hier hebben we echt een heel erg lange wandeling gemaakt, geschat op zo'n 35 tot 40km inclusief Junglepaths, hele stukken klimmen tussen 2031 en 1200 meter lag alles. Naderhand hebben we een lekkere voetmassage genomen. De wandeling was het zeker waard (is natuurlijk ook gratis, dus moet ook wel), we hebben mooie uitzichten gezien, een wandelende boom (zie blog), groote theeplantages en dikke resorts met golfbanen. Onderweg opde jungletrail naar de top vande hoogste berg in de omgevingheb ik nogeens lekker mijn hoofd gestoten, waardoor ik tijdelijk met rood haarrondliep.Er zijn te weinig woorden om het allemaal ter vertellen dus kijk maar naar de foto's dat geeft een veel beter beeld.

De volgende dag gingen we door naar Taman Negara, het nationale park van 130 miljoen jaar oud. Nou ja, dat zeggen ze. Dit park was het bezoeken echt waard, echt een must in Maleisie vind ik. Omdat het hoogteniveau hier weer vet laag is, en het een echte jungle is, is het klimaat niet om uit te staan. Ooit gehad dat je als je een uur loopt en je t-shirt uitdoet dat hij bijna 3 kilo weegt, dat zonder uit te knijpen het water er al uitstroomt, en dat bij het uitknijpen je er makkelijk een glas 'water' uit haalt. Nou, ik zweet haast niet meer als ik aan de kust ben, of in de bergen (cameron highlands) en daar is het ook al 30+ graden, maar hier is het gewoon heel klam en ontzettend warm, waarnaast je ook nog erge inspanningen doet wat gewoon teveel is hoewel je er wel aan went. Mijn polo die ik kocht voordat ik wegging (de paars/rode) is al half aan het verkleuren door de velle zon,het vele zweet, de slechte laundries enzovoort, net als veel andere kleding. We wilden erg vroeg opstaan zodat we op tijd waren voor de Canopy Walkway (hangbruggen tot 45 meter door de jungle), helaas waren we dat niet, door de vakantie die aan het aflopen was zat het vol met schoolklasjes en de man bij het loket schatte de wachttijd op 3 uur, dit vonden we veel te lang dus deden we dit niet. Zo bijzonder leek het ons ook niet. Dus gingen we de berg erachter maar beklimmen. Hier zweetten we ons dus kapot, beneden aangekomen liepen we door naar een rivercross, hier dachten we te kunnen zwemmen maar we waren een kilometertje de verkeerde kant op gelopen, toch heb ik mij hier even opgefrist in mijn shirt in de rivier gewassen, hierna voelde ik mij een stuk frisser. Bij de zwemplek gingen we het water in. De meeste meiden hier zwemmen met t-shirt, broek tot over knieen en soms ook met hoofddoek en ook veel mannen dragen een t-shirt bij het zwemmen. Hier hebben we even een uurtje lekker gelegen en onze kleding te drogen gelegd. Ik heb ook enkele foto's van een vlinder gemaakt, welke helemaal niet schuw was, ik kon het zowat vastpakken met mijn hand en hij probeerde niet weg te vliegen (zie foto).
In de middag liepen we door naar de andere kant. Hier liepen we in een uur naar een grot. Onderweg kwamen we echt een dikke boom tegen (zie foto), en later nog een bosmens met een dik mes, waarna we bij de grot kwamen. Deze grot was echt heel mooi, vooral omdat hij niet toeristisch is. Er was alleen 1 touw om de grot in te gaan en het pad te volgen. Zonder zaklamp kwam je nergens, en er waren hele stukken van maar 1 meter hoog of een een paar decimeters breed. Het zat vol met vleermuizen overal, ook met vleermuizenpoep helaas. Na deze grot gingen we terug, wat avondeten, even douchen en daarna een potje schaken. In Malacca hadden we een schaakspel gekocht, dit heb ik Peter de laatste tijd geleerd, we hebben er al enkele potjes opzitten alleen heeft hij nog niet weten te winnen.

De volgende dag reisden we door naar de Perhentian Island, we vonden al die travelagencies maar duur, dus gingen we (zoals altijd) met zelf regelen vervoer. Alleen toen we in Jerantut (2 uurtjes van Taman Negara langs Jungle rails) bij het treinstation aankwamen bleek dat ze 3 weken geleden de treinroosters hadden veranderd, dit wisten ze alleen nog niet bij Taman Negara... wat betekende dat we met een bus doorgingen naar Kuala Lipis, en daar 3 uur wachten op een trein die naar Wakaf Barut ging. Dit was de Jungle trein, dwars door de Jungle en hij stopt om de paar kilometer in het kleinste dorpje. Het was wel afzien, de ventilatoren waren kapot (net als de helft van de banken in de trein, en het was sninheet maar na 7 uur en alleen maar jungle en gebergten als afzicht met een paar kleine dorpjes kwamen we aan rond tien uur 's avonds. Daar gingen we met een taxi met 4 personen naar een goedkope accomodatie. We bekeken de nachtmarkt in Kota Baruhen besloten de volgende ochtend door te reizen. De volgende ochtend pakten we een taxi (dezelfde, taxi was vader van dormeigenaar dus die regelden het voor mekaar) naar de kustplaats.

Hier namen we om 10 uur 's ochtends de speedbood naar de eilandjes, we gingen naar Longbeach op Kecil (small) Island in de Perhentian Island. Het was 45 minuten met de speedboot, we zaten in een speedbootje met zo'n 10 man. Hij ging echt lekker snel met z'ntwee 225PK motoren, het was de overtocht kosten wel waard. In Longbeach namen we eerst een lekker ontbijtje bij een gezellige bar met mooi uitzicht over het strand en de zee. Hier bleek het vol te zitten, bij de buren niet, maar dat waren echte krotten (alleen maar gipsplaat tegen elkaar) en er moest wel wat beters zijn. Uiteindelijk kwamen we bij Symphonie Village, gerunt door een stel dronken locals die alleen maar zaten te geinen. Het had een top locatie, midden op het strand, maar een slechte service, daarnaast liep er een dief rond, bij de overbuurman (een chinees) was ingebroken. Het kon die gasten niets schelen, hij moest zelf maar bij het politiekantoor in het dorp een half uur verderop zien te komen. Daarnaast hadden ze ook geen Vuze, waardoor het voltage elke keer veranderde (ze hebben zonne-energie en windmolens op het eiland voor stroom) Peter's mp3 speler is hierbij gecrashed...
Zaterdag (13 Juni) de dag dat we aankwamen, gingen we nadat we een accomodatie hadden lekker op het strand liggen en ik verbrandde weer een beetje net als Peter. Ik was weer helemaal rood op mijn buik, gelukkig wel een stuk minder dan Kuta Bali. De volgende dag sliepen we lekker uit, we hadden nu enkele dagen rond 6-7 uur opgestaan en konden wel wat slaap gebruiken, hierna gingen we een wandeling over het eiland maken. Eerst naar een mooi uitzichtpunt op de top van het eiland (naast de windmolens) en daarna door naar een privestrand, waar we echt heel helder water hadden, de vissen voorbij zagen zwemmen, en de rotspartijen, palmbomen en strandstukken elkaar afwisselden. Hier hebben we een tijd gelegen en hebben we nog wat rotsen beklommen. Hierna liepen we terug naar het hutje, hier ben ik weer verder gaan dutten, terwijl Peter een boek las. Na een paar uurtjes liepen we weer terug naar ons strand. De volgende dag deden we een hele dag een snorkeltrip, zeker de moeite waard, hoewel er een Braziliaan bij ons zat die overal op zat te klagen en alleen maar op bikini's geilde. Tijdens het snorkelen zagen we eerst een Schildpad (van zo'n 80cm) daarna haaien (van zo'n 130cm), heel veelkoraal, groote gekleurde schelpen die open en dicht gingen, verder nog groote scholen gestreepte gekleurde vissen. Verder nog een grote blauwe vis van ongeveer 1 meter waarvan ik de naam kwijt ben, en nog erg veel andere exotische vissen. 's Avonds gingen we lekker uit eten en dronken nog wat met twee andere gasten die we hadden ontmoet. Om 8 uur 's ochtends de volgende ochtend namen de speedboot het eiland af. Aan de overkant wachtten we bijna 4 uur voor de bus die ons naar Penang (Georgetown, waar ik nu ook ben) zou brengen.

Misschien weer tijd voor een rustmoment, ik kan niet goed zien hoe lang mijn stuk is, maar volgens mij al wel een paar pagina's. Dus tijd voor wat rek en strek oefeningen ;).

's Avonds kwamen we aan in Georgetown. Volgens de Lonely Planet moet je hier alleen al heengaan voor het eten. Gisteren hebben ik wat geinternet, vooral mijn vlucht proberen te regelen, wat vandaag volgens mij helemaal is goedgekomen en daarna maar gaan slapen. Vandaag hebben we de bus genomen naar Kek Lok Si Tempel, de grootste Budhistische tempel van Maleisie,waarna we zijn doorgelopen naar de Penang hill, waar je een treintje omhoog kon nemen. Deze zat vol met klagende engelsen/australiers die continue zaten te klagen om alles en niets. Boven had je uitzicht over de stad, na een uurtje gingen we weer naar beneden, daarna een bus naar de stad terug, waar we lekker hebben gegeten met een biertje. Ik merk wel echt dat ik de laatste maanden hier haast geen bier meer drink, 1 biertje (75cl) voel ik nu al, dat moet ik wel even aanpassen voor Kroatie denk ik, hehe. En tja, nu zit ik dus in het internetcafe, onderhand ook al zo'n 3 uur, chatten, bloggend en mailend met Egyptair.

Morgen gaan we naar Thailand, we gaan via de westkust, omdat het in het zuidoosten erg onrustig is, de laatste jaren zijn er door gevechten al duizenden mensen omgekomen, zo ook een week terug weer iemand met een vuurwapen rond wezen schieten in een moskee met tig doden. Maar nu blijkt net dat Peter leest dat de locatie waar we naartoe wilden, Phuket, enkele gevallen heeft van Mexicaanse Varkensgriep in de afgelopen week waardoor alle uitgaansgelegenheden zijn gesloten. Niet echt heel interessant dus, dus misschien gaan we onze richting nog een beetje wijzigen. Anders is het plan als volgt. Schematisch: Thailand nog 2 weken, eindigen in Bangkok. Daarna gaat Peter naar Nederland op 2 Juli, en vlieg ik naar Cambodja, daar ga ik ongeveer een weekje rondreizen waarna ik naar Angkor Wat ga, de grootste religieuze bolwerken ter wereld. Het schijnt dat je hier 3 of 1 week passen moet kopen op iets te zien. ik blijf hier waarschijnlijk dan 3 dagen, waarna ik nog even in Cambodja blijf en daarna doorreis naar het noorden van Thailand waar ik nog zo'n 2 weken heb voordat ik terugvlieg.

Hopelijk vonden jullie het verhaal nog wel interessant. Haha...

Cya in Nederland...
De foto's ga ik nu uploaden,

Karel vanuit Maleisie